Marynarka w parze.

No...w parce ;)

Czytaj dalej

Teraz mała dygresja dotycząca zimy i idących za nią okryć. Moja niechęć zakładania eleganckich płaszczy jest przeogromna. Cholera, tak nie lubię takich okryć wierzchnich, że zdanie "nie przekonam się do nich nigdy" jest zbyt słabe w swoim wydźwięku. Są ludzie, na których płaszcze prezentują się dobrze, na innych wprost wyśmienicie, na innych - jak na klaunach. Są tacy do których stylu, wyglądu czy charakteru - pasują w punkt. U mnie - nic z tych rzeczy, płaszcz gryzie mi się ze wszystkim z czym tylko gryźć się może. Długie płaszcze są dla mnie na ostatnim biegunie chęci i przyjemności z ich użytkowania. Tak więc reasumując - mam na sobie parkę. Jedyny fason długiego okrycia wierzchniego, który ubóstwiam. Piękne płaszcze mogę podziwiać u innych, ochować i achować do ostatka sił - ale na moich barkach nie ma na nie miejsca. Z tego względu na obecnych wyprzedażach zaopatrzyłem się w kurtkę, która będzie pełnić rolę zimowej. Mam nadzieję pokazać ją w przyszłym tygodniu. Ostrzyłem sobie na nią zęby od momentu gdy ukazała się w sklepie. W kontekście fasonu i ogólnego wyglądu czy materiału jest to rzecz, którą śmiało mogę nazwać zakupem jednym z najlepszych, jak nie najlepszym, zakupem kiedykolwiek.

Pod parką - marynarka. Połączenie marynarki z parką jest znane od jakiegoś czasu, ale ostatnio na fali popularności tego rozwiązania zdecydowałem skorzystać i ja. Zaczerpnięte, niezerżnięte, ale lekko zainspirowane. Podobało mi się!

Pod marynarką koszula, ot koszula z oxfordu.

A na nogach jeansy, Levi's 511, zwężone od kolana w dół.

Stopy to białe trampasy. W dalszym ciągu korzystając z upałów zimowych na dworze mogę chodzić w praktycznie letnich butach. Szczypta ciepła w iście chłodnym z założenia miesiącu pasuje mi!

~The-Bigwig